O. płk Konrad Feliks Stolarek OMI (ps. Samson) urodził się 31 października 1913 roku w Rychtalu jako syn Leona i Marty z Taniewiczów. Ojciec, właściciel zakładu masarskiego, zginął w rok po urodzeniu się syna na froncie wschodnim, jako żołnierz siłą wcielony do armii pruskiej. Matka była gorącą patriotką, czynnie biorącą udział w walce o polskość w okresie powstań śląskich i plebiscytu. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Rychtalu kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Humanistycznym w Kępnie, gdzie w 1932 otrzymał świadectwo dojrzałości.
Po rocznym nowicjacie u misjonarzy oblatów w Markowicach odbył studia teologiczno-filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze. Tam też 12 czerwca 1938 roku z rąk poznańskiego biskupa pomocniczego Walentego Dymka otrzymał świecenia kapłańskie. Był aktywnym członkiem i działaczem Związku Harcerstwa Polskiego. 10 czerwca 1937 roku mianowany został podharcmistrzem Rzeczypospolitej. Posługę kapłańską rozpoczął jako redaktor miesięcznika "Oblat Niepokolanej" oraz współpracownik katowickiego dziennika "Polonia". W przededniu wybuchu II wojny światowej udał się do Orłowej na Zaolziu, gdzie od 1 września 1939r. miał zostać katechetą w polskim gimnazjum. Przez trzy miesiące pełnił służbę duszpasterską wśród miejscowych Polaków. Pod koniec listopada przedostał się przez "zieloną granicę" do Budapesztu, a następnie przez Włochy do Francji, gdzie 1 stycznia 1940r. zgłosił się do Armii Polskiej. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Coetquidan otrzymał 25 czerwca stopień kapitana i nominację na kapelana pierwszej Dywizji Grenadierów z którą brał udział w walkach w Wogezach - na Linii Maginota. Po rozwiązaniu dywizji osobiście przeprowadził generałów Bronisława Ducha i Rudolfa Niemirę na terytorium nieokupowanej Francji. Organizował punkty przerzutowe do wolnej Francji dla polskich żołnierzy uciekających z obozów jenieckich. Na polecenie władz wojskowych wizytował obozy jenieckie w Alzacji i Lotaryngii, jako przedstawiciel Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i kapelan polskich żołnierzy w Cayius.
W kwietniu 1941r. przez Hiszpanię i Portugalię przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie został mianowany kapelanem w dywizjonach lotnictwa myśliwskiego oraz podjął współpracę z Sekcją Polską Radia BBC w Londynie. Po specjalistycznym przeszkoleniu spadochronowym i wywiadowczym w nocy z 14 na 15 maja 1943r. w ramach operacji specjalnej o krypt. "Shawl", razem z telegrafistą Janem Miką ps. "Jasiek" wykonał skok bojowy w rejonie Saint-Etienne w lesie, kilkanaście kilometrów od Craponne na terytorium Francji okupowanej przez Niemców z tajną misją wojskową oraz dodatkowo z polecenia Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego, z zadaniem nawiązania kontaktu z przebywającym w Lourdes kardynałem Augustem Hlondem. Za działania te jako pierwszy z kapelanów został odznaczony Złotą Bojową Odznaką Spadochroniarską. Po powrocie do Anglii objął stanowisko szefa duszpasterstwa 1. Brygady Spadochronowej w Szkocji ( 1943r.-1944r.). W trakcie trwania służby wojskowej w marcu 1944r. mianowany został harcmistrzem ZHP. Pełnił służbę na stanowisku kapelana w dywizjonach lotnictwa myśliwskiego m.in. 307 Nocnego Dywizjonu Lwowskich Puchaczy w Exeter. Zdemobilizowany w 1946r. przybył do Francji, gdzie był współzałożycielem i pierwszym prowincjałem Polskiej Prowincji Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
W 1954r. o. Konrad Stolarek założył i redagował wydawany do dziś miesięcznik "Niepokalana". W 1956r. objął stanowisko dyrektora tygodnika "Głos Katolicki", pisma Polskiej Misji Katolickiej we Francji. W 1972r. mianowano go superiorem Internatu św. Kazimierza w Vaudricourt a w latach 1988 - 1994 pełnił on funkcję rektora Polskiej Misji Katolickiej w Luksemburgu. Od 2000 roku mieszkał jako rezydent Domu Zakonnego oo. Oblatów w Vaudricourt. O. Konrad Stolarek wygłosił szereg wykładów i rekolekcji w USA, Kanadzie, Belgii i Niemczech. Był autorem licznych artykułów i felietonów oraz tłumaczem z języka łacińskiego. Bardzo aktywnie włączył się w życie Polonii francuskiej.
Był, m.in. dyrektorem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej we Francji, współzałożycielem Kongresu Polonii Francuskiej, wiceprzewodniczącym ZHP we Francji, kapelanem Związku Rezerwistów i Byłych Wojskowych RP we Francji. Należał do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, Stowarzyszenia Lotników Polskich, Angielsko - Polskiego Stowarzyszenia Katolickiego, Legion Francraise des Combattants. Za bohaterstwo w służbie duszpasterskiej w Polskich Siłach Zbrojnych oraz działalność społeczną na emigracji został awansowany do stopnia pułkownika Wojska Polskiego oraz odznaczony: Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP, srebrną odznaką Orderu Zasługi RP, Złotym Krzyżem Zasługi, dwukrotnie Medalem Lotniczym, Medalem Wojska, odznaką Weterana Walki o Niepodległość, Złotą Bojową Odznaką Spadochroniarską, honorową odznaką Stowarzyszenia Lotników Polskich, francuskim Croix de Guerre z gwiazdą i Croix de Combattant oraz brytyjskim Defence Medal, War Medal i France and Germany Star. Przez całe życie utrzymywał kontakt z rodziną w Rychtalu. Bliscy odwiedzali go zwłaszcza w Luksemburgu. W czasach PRL–u w Polsce był uważany za persona non grata, dlatego Rychtal odwiedził dopiero w 1988 roku z okazji 50 – lecia swoich święceń kapłańskich.
Ojciec Konrad Stolarek zmarł w nocy 2 lutego 2007 r w Maisnil-les-Ruitz we Francji. Uroczystości pogrzebowe sprawowane przez ojców oblatów z Francji, Belgii i Luksemburga odbyły się 7 lutego 2007 roku w kościele polskim ,,Millenium' w Lens i na cmentarzu komunalnym w Vaudricout z udziałem konsula generalnego RP w Lille, attache wojskowego Ambasady RP w Paryżu, przedstawicieli środowisk polonijnych oraz pocztu sztandarowego harcerstwa polskiego we Francji.